Bij meestribbelen horen andere beelden, geen rugbyscrums, maar een zee met golven. Een bangerik houdt bij een enorme golf zijn voeten zo veel mogelijk aan de grond en laat zich meetrekken in de opkomende vloed. Dit kost kracht en het kan misgaan. Een dappere duikt met de golf mee en benut de kracht van het water. Dit kost ook kracht en het kan ook misgaan. Beiden weten dat de zee sterker kan zijn dan zijzelf. Is er een onbekende onderstroom? Wanneer is het te eng?

Meestribbelaars zijn mensen als Mark Rutte van de VVD en Marjan van Loon van Shell Nederland. De eerstgenoemde nam bij de Klimaattop in het najaar van 2016 ruim de tijd om zich voor het eerst te vertonen op deze top over Parijs in Nederland. Hij deed dat zij aan zij met Marjan van Loon. Op zich was het een mijlpaal, om samen mooie woorden te uiten. Maar waar blijven nu de daden? Waar zien we daadwerkelijk investeringen in de energietransitie? Bij beiden zijn deze nog niet te zien. En dat is een kenmerk van meestribbelaars. Ja zeggen en nee doen. Doen alsof je wilt meegaan met de golf en onderwater toch gewoon stribbelen. Als Shell en de VVD Parijs ‘thuis willen brengen’, zoals op de Klimaattop gesteld werd, is er geen tijd voor loze beloftes en neptransitiecoalities. Dan is het tijd om de duik te nemen.

Prinses Irene riep deze week lijsttrekkers van de politieke partijen op leiderschap te tonen in deze woelige tijd met gemene onderstromen. De vluchtelingen, het klimaat en de geopolitieke spanningen lopen hoog op. Er is geen tijd voor een visie van slechts vier jaar vooruit. Het is tijd voor mensen met een krachtige visie. Niet voor meestribbelaars. Kom op Mark en Marjan. Diep adem halen en gaan onder het motto: ‘dan maar dood!’ Heerlijke krachten komen vrij! In volle glorie leven en niet als een twijfelende meestribbelaar ten onder in de eerste golf!

Pauline Westendorp