Ik krijg dan een lening die in depot blijft. De overheidssubsidies zijn daarin alvast verrekend. Wanneer ik straks een rekening krijg van een aanbieder, betaal ik die niet zelf maar wordt die vanuit mijn depot door de uitvoerende instantie betaald. Namens mij dus. Ik neem aan om fraude te voorkomen. So far so good.

Gemeenten zijn van goede wil, althans, de gemeente Nijmegen waar ik woon. Als actieve bewoner van de wijk Bottendaal heb ik vaak gezien dat de gemeente opargwaan van haar inwoners kan rekenen. Dat gaat dan om beleid en plannen. Maar als het om hulp gaat, is dat anders. Dan wordt de gemeente gezien als betrouwbare partner. Als zij een regeling aanbieden moet dat wel gedegen zijn! De financiële regeling Toekomstbestendig Wonen (een lening voor duurzame aanpassingen) is daarvan een goed voorbeeld.

Als actieve bewoner met duurzaamheidsambities deed ik met vol goede moed mijn aanvraag. Het viel behoorlijk tegen om helder te krijgen hoe alles in elkaar steekt en wat je precies moet doen bij welk loket, maar mijn vertrouwen in de degelijkheid van de overheid sleepte me erdoorheen. Er moest licht zijn aan het eind van de tunnel, want duizenden aanvragen zijn me toch voorgegaan? Een beetje humor is een hele goede om het vol te houden: de bureaucratie houdt het overheidscliché in ruime mate in stand, maar wanneer je dit kunt zien als een klassiek drama (!) tussen overheid en burger, heb je tenminste nog gelachen.

Een maatje helpt ook.

Waar kom je achter, als je zover gekomen bent als ik? Dat de beloofde subsidie op HR glas uitgaat van de oppervlakte en niet de totale kosten waardoor het feitelijk gaat om slechts 8% van het totaalbedrag. Dikke korting, jongens! Dat de offerte van de aanbieder (die spreekt van ramen in plaats van totale vierkante meters) niet matcht met de werkwijze van de regeling. Dat niemand antwoord heeft op de voor de hand liggende vraag hoe de meerkosten (in 99% van de gevallen) van het uitvoerend werk betaald worden als het depot op basis van de offerte bepaald wordt. Om zo maar eens een paar dingen te noemen. Zucht. We zien wel.

Iedereen is van goede wil, en ik blijf erin geloven dat iedereen z’n best doet, maar de vraag of al deze moeite, investeringen en hobbels het uiteindelijk waard zullen zijn is nog niet beantwoord. Daarin hebben we nog een hele weg te gaan!