Log in
inloggen bij Energie+
Hulp bij wachtwoord
Geen account?
shop word lid
Home / Content / Columns

Zoek lotgenoten

Blog #5
Wendy Koops is huiseigenaar in de Amsterdamse wijk Banne Noord. Dat is niet alleen een zogeheten 'ontwikkelbuurt', het is ook een van de eerste wijken die van 'van gas los' gaat. Maar hoe? En wat betekent dat voor de buurt en vooral voor haar als huiseigenaar? In deze maandelijkse blog volgen we haar zoektocht.

Wat is er nou zo ingewikkeld aan je huis aardgasvrij maken, denken lezers misschien. De gemeente maakt een plan waarin de kosten en logistieke rompslomp staan beschreven. Als 70 procent van de huurders voor is, gaat het door. Eigenaars kunnen zelf kiezen of ze meedoen of niet. Simpel toch? Helaas, zo eenvoudig is het niet.
Amsterdam legt burgers namelijk geen concrete scenario's voor. Amsterdammers mogen in dit stadium vooral meedenken. Fijn, alleen: hoe doe je dat zonder kennis van zaken? Bij bewonersbijeenkomsten geven welwillende ambtenaren wel voorlichting, maar veel wijzer word je er niet van. Zeker niet als je nog in de ik-wil-dit-niet of de waarom-ik-fase zit. Dat gevoel steekt trouwens ook later op onverwachte momenten de kop op, heb ik gemerkt. Van al die open parameters word je wel eens moedeloos. Je verlaat zo'n bijeenkomst met meer vragen dan antwoorden.
Zelf was ik na de eerste keer vooral getriggerd om er voortaan bovenop te zitten. Omdat ik de omschakeling als huiseigenaar zelf moet betalen (hoe in godsnaam) maar vooral omdat de gemeente samenwerkt met partners voor wie vermindering van de CO2-uitstoot geen hoofddoel is. Dan moeten burgers daar keihard op hameren, dacht ik. Als de gemeente participatie wil, dan kunnen ze die krijgen ook!
Als een dolle bezocht ik bijenkomsten, las artikelen en nieuwsbrieven en in mijn hoofd ontstond al gauw een grote kluwen. Eigenlijk was iedereen aan het zoeken: de gemeente, het Rijk en zelfs deskundigen zelf. Er zullen zeker fouten worden gemaakt, is een zinnetje wat ik vaak tegenkwam. Niet fijn, als het om jouw huis, jouw geld en jouw wijk gaat. Alleen, wat doe je daar als eenling tegen?
Precies daar zit hem de crux. Want gelukkig sta ik niet alleen. Sinds half oktober vorig jaar komen een stuk of veertien leden van de vereniging van huiseigenaars regelmatig bij elkaar in de commissie aardgasvrij. Alleen het bespreken van alle weerzin en twijfels die er leven, vond ik al ontzettend bevrijdend. Niet iedereen staat er hetzelfde in en dat dwingt je jouw eigen positie duidelijker te bepalen en formuleren – zonder dat je dat per se uit hoeft te spreken. Soms kom je tot nieuwe inzichten.
Geweldig is ook dat iedereen andere expertises, ervaringen en netwerken meebrengt. Zo heeft iemand een neef die energieadviseur is en zo lief was om onze wijk door te lichten en een gedetailleerde lijst te maken met aandachtspunten bij ons eerste gesprek met de gemeente. We proberen het energiegebruik, de warmtevraag, de gezinssamenstelling en de staat van de huizen in kaart te brengen. Ook proberen we te leren van elkaars maatregelen. Wat brengen die zonnepanelen op, welk effect heeft die vloerisolatie gehad? Hoewel we niets voor onze buren bepalen, houden we wel rekening met hun situaties. De gemeente heeft statistieken, wij kennen de mensen om wie het draait.
Ook belangrijk is dat we, als goed ingevoerde groep, een gesprekspartner zijn voor de gemeente. Of dat uiteindelijk iets oplevert, valt natuurlijk te bezien. Maar we hebben een plek aan tafel waar we onze zorgen en bedenkingen kunnen uiten en vertellen wat wij belangrijk vinden. Concrete winst is dat de gemeente begon met een oplossing voor de gehele Banne en daarna voor de Banne 2. Als de corporaties zouden kiezen voor een HT-warmtenet, zou onze buurt daarin meegaan. Inmiddels is de gemeente daarvan afgestapt. Sterker, we zijn met de gemeente bezig een onderzoek vorm te geven dat speciaal is gericht op onze eengezinswoningen en die verderop in de Banne. Ondertussen heeft zelfs Nuon/Vattenfall gevraagd of we met ze van gedachten willen wisselen. Praten kan altijd. Sterker, praten moet. Woon je in een wijk waarmee de gemeente concreet aan de slag wil en je voelt je machteloos: zoek lotgenoten en steek de koppen bij elkaar. Het is een flinke investering voordat je op het niveau zit waarop je serieus kunt meedenken over een eerlijke, zinvolle en betaalbare uitfasering van gas. Doe het daarom met anderen. Want het cliché is waar: samen ben je sterk.

Deze blog verscheen eerder op de website van Nul20: www.nul20.nl/

Reacties

Renda ©2024. All rights reserved.

Deze website maakt gebruik van cookies. Meer informatie AccepterenWeigeren