nr4 augustus 2006 Energie+ 27eureka!Van het NOS-journaal, NRC/Handels-blad en de Volkskrant tot de NewScientist en Die Welt, de publiciteit die op7 december 1995 losbarstte naar aanleidingvan de presentatie van het Megapowerpro-ject was enorm. De 7,5 kilometer hoge ener-gietoren, die Frank Hoos zou willen con-strueren, zou een vermogen krijgen vanmaar liefst 7.000 MW, genoeg om halfNederland van stroom te voorzien.Hoewel Hoos de bedenker van de energie-centrale was, was het geen eenmansproject.Ook Hoogovens, Stork Ketels en het Duitsebedrijf Linde waren onder leiding van pro-jectleider Peter van Summeren betrokkenbij de ontwikkeling van het plan, dat tijdensde Energieconversiedagen in 's-Hertogen-bosch het licht zag. Het principe van de inzee drijvende Megapower is gebaseerd ophet verschijnsel dat een warme damp om-hoog stijgt en bovenin de toren bij de daarheersende koudere temperatuur weer con-denseert. De vallende vloeistof zou vervol-gens turbines aandrijven, die elektriciteitzouden opwekken. Kortom, een nageboots-te dampkring, een gesloten systeem datwerkt op de warmte van de zee.`Megapower'produceerde slechts publiciteitEr zijn vast veel uitvinders dieervan dromen om een installatiete ontwerpen die in ??n klap hetenergieprobleem van de wereldkan oplossen. Weinigen zullenmet een papieren oplossingzoveel publiciteit krijgen als deuitvinder van het Megapower-project.tekst Rijkert KnoppersOp de bodemHoos, werkzaam bij het in onderzeeseconstructies gespecialiseerde bedrijf Sea-tec, heeft zijn idee in 1993 onder aanvraag-nummer 9301310 bij de Octrooiraad Ne-derland laten vastleggen. `De uitvindingbeoogt een inrichting voor het opwekkenvan energie te verschaffen, die een een-voudige constructie paart aan een voor-treffelijke werking.' De omschrijving in deaanvraag komt inderdaad eenvoudig over,vooral omdat er geen enkele afmeting ver-meld staat. Opvallend is dat deze eersteversie van de energietoren op de bodemvan de zee of in de bodem van de aardestaat, en niet, zoals de latere Megapower,in zee drijft. Dit laatste heeft als voordeeldat zo voorkomen kan worden dat de torendoor te grote afschuifkrachten zou bezwij-ken. Ook op andere punten is te zien dathet oorspronkelijke idee uit 1993 twee jaarlater aanzienlijk beter uitgewerkt is. Deoorspronkelijke octrooiaanvraag laat bij-voorbeeld nog in het midden welke gassenals arbeidsmedium zouden moeten die-nen. En de octrooiaanvraag gaf evenmininformatie over welk drijfgas te gebruikenzou zijn om de gigantisch hoge toren over-eind te houden.De milieubeweging reageerde overigenssceptisch op de `stroomtoren'. MarleenBootsma van Stichting Natuur en Milieuwees bijvoorbeeld op de risico's van het ge-bruik van grote hoeveelheden ammoniak,en Kees Jan Hoogelander van Milieudefen-sie vond het plan origineel maar ook rond-uit megalomaan.KleinerNa de vele publiciteit verdween het projectsnel uit het nieuws. Het laatste voortgangs-bericht kwam in februari 1996, toen hetNationaal Lucht- en Ruimtevaart Laborato-rium na onderzoek meldde dat de construc-tie voldoende veilig was.Vijf jaar later, in december 2000, vroegTechnisch Weekblad aan Hoos hoe het numet de Megapower stond. Hoos verteldedat hij inmiddels aan een kleinere, meerrealistische toren werkte. Inhoudelijk wil-de hij niets meer vertellen dan dat hijnieuwe thermodynamische principes hadontdekt, die tot de nodige verbeteringenzouden moeten leiden. Sindsdien is hetwachten op een nieuw concept. In de pa-tentliteratuur is daar echter nog niets vante vinden. ?