Iedere keer is het weer even zoeken naar een thema voor de Renda column. Begrijp me goed, aan thema's geen gebrek. Renda is het blad van volkshuisvesters in de sociale huursector en daar speelt héél veel: circulariteit, energie, milieu, leefbaarheid, betaalbaarheid, enzovoort. Het zijn dezelfde thema's als in onze maatschappij spelen: woningnood, armoedebestrijding, milieu en verdraagzaamheid. Hoe daarover gedacht (en gesproken) wordt daarvoor kun je het beste naar de debatten in de Tweede Kamer luisteren. Ik word daar echter niet echt vrolijk van. Veel rumoer met als gevolg de bijna-val van het kabinet, opstappende kamerleden, vertrekkende staatssecretarissen. Ik kan me niet voorstellen dat er daadwerkelijk iets van de grond komt, daar in Den Haag.

Toevallig las ik de column van Frank Kalfshoven in de Volkskrant van 23 november over de groei van onze economie. Het gaat goed met BV Nederland: 1,1 % groei in het tweede kwartaal en 0,8 % in het derde, de werkloosheid is laag (370.000 werklozen) en de staatschuld daalt. Dat is mooi nieuws. Blijkbaar heeft een ruziënde overheid geen tijd om zich met de inhoud te bemoeien waardoor rust ontstaat voor werkenden in de bedrijven en binnen (overheids-)organen (citaat Kalfshoven). Op zich vind ik dat een geruststellende constatering. Deze cijfers tonen aan dat er nog enige stabiliteit is in een wereld waarin tegenstellingen steeds groter worden. De economische resultaten van de ‘Renda-bedrijven’ zullen waarschijnlijk aansluiten bij de landelijke resultaten. Uit een recente steekproef onder 22 woningcorporaties in Brabant en Limburg blijkt dat deze tot 2035 zo’n 14 % aan hun woningbestand toe willen voegen. Ook de verduurzaming en ‘naar aardgasvrij’ in 2050 brengen zeer grote investeringen met zich mee. Kortom, doe je het als opdrachtnemer goed in de sector dan is de continuïteit van je bedrijf de komende jaren gegarandeerd.

Maar even terug naar Den Haag. Wat kun je als burger van dit mooie land, waar een klimaat van moddergooien lijkt te overheersen, doen aan onze grote problemen? Als voorbeeld wil ik hier noemen die ene voetbalwedstrijd tussen Ajax en Maccabi Tel Aviv die een enorme bestuurlijke crisis veroorzaakte. Er is zoveel spanning in onze maatschappij dat bij het eerste het beste incident een grote uitslaande brand ontstaat. De veenbrand, die onderhuids in de samenleving smeult komt plotseling explosief tot uitbarsting. Dat is een gevaarlijke situatie. Ik neem het persoonlijk Den Haag kwalijk dat ze deze veenbrand eerder opgestoken hebben dan in de kiem gesmoord. De komende jaren zal het echter niet beter worden. Uit Den Haag is geen antwoord en geen oplossing te verwachten. Dus is het tijd te kijken wat je zelf kunt doen, ieder naar zijn eigen mogelijkheden.

Kijk eens naar de samenwerking tussen opdrachtgever (woningcorporatie) en opdrachtnemer (aannemer, installateur, etc.). Als partners werkt u nauw samen en komt u elkaar dagelijks tegen. En u komt beiden veelvuldig achter de voordeur van de klant.

Beiden hoort en ziet u ongetwijfeld zaken die als discriminerend en racistisch te betitelen zijn. Mogelijk doet u er al veel aan, maar discriminatie- en racismebestrijding vragen vanaf nu nog meer onze aandacht. We zullen wel moeten, willen we onze maatschappij leefbaar houden. Zeker in de wijken waar uw beider core-business ligt. Is dit een item binnen uw periodiek overleg of gaat het dan enkel over een moeilijke reparatie of een lastige huurder? Maar een bovenliggende vraag past hier ook, hoe is discriminatie- en racismebestrijding beleidsmatig verankerd in uw organisatie? Misschien goed om dit eens met elkaar te delen. Kijk eens kritisch naar uw ‘Maatschappelijke Prestatie’. Dus, pak zelf ‘de koe bij de horens’ zodat we gezamenlijk kunnen zeggen, Kijk Den Haag, zo doe je dat!