In de praktijk zal zelfs die 9,5 procent niet haalbaar zijn. "Het lukt nooit om werkelijk alle residuen te verzamelen", legt Sues uit. "De ambitie van de Europese Commissie is dus onrealistisch”, concludeert de promovenda van de faculteit Scheikundige Technologie. Sues onderzocht hoeveel biomassa er op een duurzame wijze uit de Europese natuur is te halen. Ze verzamelde hiervoor statistische gegevens van alle EU-landen. De oplossing zit wat haar betreft ook niet in het importeren van biomassa, bijvoorbeeld uit Zuid-Amerika. Door het vervoer van de relatief zware biomassa komt extra CO2 vrij en stijgt de prijs te veel.

De promovenda keek of het efficiënter is om een biobrandstof te maken voor gebruik in auto’s met een verbrandingsmotor of dat het beter is om van de biomassa elektriciteit te maken en het gebruik van elektrische auto’s te stimuleren. Dat laatste bleek de beste optie. Sues introduceert in haar proefschrift ook een nieuw belastingsysteem dat de verdere introductie van biobrandstoffen kan helpen. Zolang de productie van biobrandstof duurder is dan die van fossiele brandstoffen, subsidieert de afnemer van fossiele brandstoffen de biofuels. Uit de berekeningen van Sues blijkt dat deze subsidie altijd binnen de perken blijft: de prijs van brandstof aan de pomp loopt hooguit een paar centen per liter op.